همیشه با خودم تکرار میکنم تنها کسانی شکست نمیخورند که

همیشه با خودم تکرار می‌کنم «تنها کسانی شکست نمی‌خورند که هرگز تلاش نکرده‌اند»!
شاید برای هر شکست، باید خوشحال شویم
که چون دیگران بر لب رود ننشسته‌ایم و گذرش را تماشا نکرده‌ایم
و چون کاه روی آب نبوده‌ایم
برای زندگی‌هایمان جنگیده‌ایم و برخلاف جهت آب شنا کرده‌ایم
بازوهایمان خسته شده و سرما به استخوانمان رسیده ولی جا نزده‌ایم
برای هدفی ارزشمند صبح‌ها زودتر از دیگران بیدار شده‌ایم و شب‌ها دیرتر خوابیده‌ایم
همه‌‌ی نیروی‌مان را جمع کرده‌ایم و در نهایت به آنچه می‌خواستیم نرسیده‌ایم
می‌دانم که جامعه تلاش‌های بدون نتیجه را نمی‌‌بیند و دیگران بعد از اولین شکست رهایمان می‌کنند
ولی اهمیتی ندارد
چرا که ما هرگز شرمنده خودمان نیستیم
و چه حسی قشنگ‌تر از آن‌که شب پیش از خواب انسان شرمنده خودش نباشد؟