میتوانی هر چه قدر که دوست داری به یک آدم دیگر نزدیک شوی و

میتوانی هر چه قدر که دوست داری به یک آدم دیگر نزدیک شوی ولی همیشه بخشی از خودت و وجودت هست که غیرقابل ارتباط است، تنها می‌میری تجربه مختص خودت است. شاید چندتا تماشاگر داشته باشی که دوستت داشته باشند ولی انزوایت از تولد تا مرگ رسوخ ناپذیر است. اگر مرگ همان تنهایی باشد منتها تا ابد چه؟ تنهایی بی رحم، ابدى و بی امکان ارتباط. ما نمی‌دانیم مرگ چیست، شاید همین باشد.

Steve Toltz
دیدگاه ها (۴)

هر انسانی یک باربرای رسیدن به یک نفر, دیر میکند.و پس از آن,ب...

... و من چه دیر فهمیدم انسان یعنی عجالتأ !"سهراب سپهری"https...

همیشه وقتی بین آدما قدم‌ میزنم چشام بین آدما دنبال یکی میگرد...

و روزی پژواک حرف های ناگفته ام را باد به گوشت خواهد رساند ..

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط