مستانه

مستانه...

من آن سکوتم که در جواب معمای نگاه سبز تو
عشق را...
نه!
شهوت را...
نه!
جذابیت را
حجا میکند
و تو
سبزینهء رنگین کمان را به من
معرفی میکنی
من چقدر بی رنگم
که هیچ را میبسوم، مستانه...
در آغوش نگاهی غریبانه
و تو...
و تو...
و تو
آن نا آشنای همه رنگی
که نمی شناسم!
همیشه غریبه بمان
تا در رویای کنجکاویم
مرا به سرزمین تسکین برسانی
چرا که آشنایان مرا زجر میدهند