من خـــانه ام را پر از رنڪَ میڪــنم پر از عطـــر زندڪَے ٌڪَـــل میخرم نان ڪَـــرم میڪنم شعـــر مینویسم و باور میڪـنم ڪلام فروغ را :"زندڪَـے یعنی همین بهانه های ڪـوچڪ خوشبختـے"