نوکر نرود به کربلا پس چه کند

نوکر نرود به کربلا پس چه کند
خود را نرساند به شما پس چه کند
قلبش به کرمخانه ارباب خوش است
گر رو نزند به اشنا پس چه کند
دارو ز شفاخانه تربت خواهد
جامانده زکربلا شفا پس چه کند
خاک قدمت بهشت ،با بودن تو
ماندیم بهشت را خدا پس چه کند
دامن مکش از دست گدایان درت
بی لطف شما بگو گدا پس چه کند
ارباب شدی که روبه هرکس نزنم
نوکر نکند توراصدا... پس چه کند

نوکرنوشت：

گرچه در چاي عزاي تو شكرريخته اند
ما نمك گير « تو » هستيم ابا عبد الله