خدایا

خدایا!
فدای مهربانی هایت...
درست است غرق در این دنیای پوچ شده ام
درست است هر روز صبح که از خواب بیدار میشوم
درگیر هزار کار و فکر و مشغله زندگی ام هستم....
درست است تمام وقتم صرف کارهای دنیوی ام میشود
اصلا بگذار این طور بگویم
درست است بی معرفت شده ام...
اما این را بدان تو را فراموش نکرده ام
حتی در بدترین و بهترین شرایطم
حتی در اوج گرفتاری های زندگی ام
حتی آن زمانی که روی میز کارم
هزار پرونده و کاغذ و فرم ریخته شده....
به یادتم مهربان ترین...
من بی معرفت به یادتم....
به یادم باش‌.‌‌.. پناهم باش...