می گویند که خداوند آدم و همسرش را از بهشت راند چون حرف او

می گویند که خداوند آدم و همسرش را از بهشت راند چون حرف او را گذاشتند و منطق را برداشتن، آنگاه که فرمان داد از فلان میوه مخورید، خود نیک میدانست که فرقی بین میوه آن درخت با سایر درختان نیست، اما میخواست به آن دو بفهماند که پرستش با دلیل و منطق را هر موجود عاقلی عامل است، عمده آن است که بی دلیل، حرف محبوب را بخری . اما آدم و همسرش هر چه گشتند دلیلی برای نخوردن آن میوه نیافتن و پیش خود گفتن "چرا نباید خورد، آنگاه که دلیلی برای نخوردن نیست؟!" غافل از آنکه در راه عشق تنها دلیل، خواستِ معشوق است [که خود مُخّ و مغز و جان هر دلیلی است]

گفت زین جهان برون شو چون میل ما نداری
عاشق نباشد آن کو در بند منطق آمد