آل عمران آیه معروف به مباهله

2آل عمران آیه 61 معروف به مباهله:
ماجرای مباهله، علاوه بر تفاسیر شیعه، در منابع معتبر اهل سنّت نیز آمده است. صاحب تفسیر المیزان در جلد سوّم صفحه 257 آورده است که ماجرای مباهله را 51 نفر از صحابه به اتّفاق نظر نقل کرده‏اند
مباهله، در بیست و چهارم یا بیست و پنجم ماه ذی‏الحجّه و در بیرون شهر مدینه بود که اکنون داخل شهر قرار دارد و در آن محل، مسجدی به نام «مسجد الاجابة» ساخته شده است. فاصله‏ی این مسجد تا مسجدالنّبی تقریباً حدود پانصد متر است.
بر اساس روایتی در تفسیر المیزان، دعوت به مباهله مخصوص مسیحیان نبوده، پیامبر صلی الله علیه و آله از یهودیان نیز برای مباهله دعوت کردند.
مباهله، خاصّ زمان پیامبر صلی الله علیه و آله نبوده است، بلکه براساس برخی از روایات، دیگر مؤمنان نیز می‏توانند مباهله کنند. امام صادق علیه السلام در این‏باره دستوراتی داده‏اند.( تفسیرنورالثقلین ج 1، ص 351؛ اصول کافی، ج 2، باب مباهله)
سؤال: اگر در این ماجرا تنها فاطمه زهرا علیها السلام حضور داشت، پس چرا قرآن کلمه‏ی «نسائنا» را به صورت جمع بکار برده است؟
پاسخ: در قرآن مواردی است که خداوند به دلیل اهمیت مورد از یک نفر به صورت «جمع» یاد می‏کند، مانند آیه 181 سوره آل‏عمران که یک نفر از روی توهین گفت: خدا فقیر است، ولی آیه به صورت جمع می‏فرماید: «الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ فَقِیرٌ»
چنانکه قرآن درباره حضرت ابراهیم علیه السلام می‏فرماید: ابراهیم یک امّت بود، با آنکه یک‏نفر بیشتر نبود.
گرچه پیامبر می‏توانست خود شخصاً نفرین کند وکاری به علیّ، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام نداشته باشد، ولی خدا و رسول، با این عمل به ما فهماندند که این افراد، یاران و شریکان رسول خدا در دعوت به حقّ و هدف او هستند و همراه او آماده‏ی استقبال از خطر بوده و تداوم‏گر حرکت او می‏باشند.
#قرآن#آیات#کتاب_خدا#مصحف#کلام_الله#quranic#پیام_قرآنی#quran#نکته_قرآنی#قرآنی#استاد_قرائتی#khoda#کتاب_الله#اسلام#دینی#مذهبی#islam#شیعه#معادلات_آسمانی#