من شب را از گیسوان تو کنار می زنمو صبح را در عمق نیلی چشمانِ توبه تماشا می نشینمبا من واژه واژهعشق را زمزمه کنتا ابر احساس بار دیگرعطش لب های ما رابوسه باران کند