یاد داری که شب روز بهمنمیدادی

یاد داری که شبُ روز به من میدادی
 درسِ انسانیتُ معرفتُ مِهرُ وفا

همه کردند تورا ، از چه سبب من نکنم ؟  گاهُ بیگاه ، شبُ روز ، به هر وقت ، دعا

عاقبت تا به سره دسته فـــرو خواهم کرد  
نوک خنجر به دلِ خویش از آن نازه نگاه

هیچ دانی که اگر خم نشوی ، تو  نرود ؟ 
قامتِ راستُ رعنای تو از این درگاه

خوب در خاطر من هست که تو میــخوردی
خون دل ، چون که نبودی ، ز حالم آگاه

ای دریغا ، تو ندانی که چه تنگ است هنوز
دلم از دوریِ تو ، لیک چه دور است این راه😂 😂 😜