تا به توصیف تو با بال غزل پربکشم

تا به توصیف تو، با بال غزل پربکِشم
باید از حَدِ خودم پای فراتر بکِشم

اول آن شکل به هم‌ریخته‌ ی موی تورا
باقلم موی غزل بافته ، بهتر بکشم

تاکه الگوی نگاهت نشود دست به دست
ناز چشمان تو را یکسره از بَر بکشم

عطرخوش رایحه ی هُرم نفس های تورا
عین آویشن و گُلپونه معطّر بکشم

هیچ سروی به خوش اندامی بالای تونیست
قد وذبالای توذرا مثل صنوبر بکشم

مژه ی چشم تو را با نمی از دُرد غزل
عین چشمان هراسان خودم تربکشم

بنشینم‌ به دل راحت و در آخر کار
مثل یک قهوه ی عصرانه تو را سربکشم