بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت دوم :
نشانههائی است از وجود خالق، مالک و ربّ برای مردمی كه عقل دارند و می انديشند.(سوره بقره آیه 164)
هستی شناسی، در جهانبینی مادی : کفار نیز بخشی از کتاب خلقت را مطالعه میکنند، چنان که طبیعت را مطالعه می کنند، در زمینشناسی، جوّشناسی، انسان شناسی بدن، جانورشناسی، گیاه شناسی، فیزیک، شیمی و علوم گوناگون، مطالعات فراوانی نموده و بر اساس آن، کشفیات و اختراعات بسیاری داشته و دارند.
اما، این مطالعات گسترده، هیچ هدف والایی را برای آنها نشان نمیدهد و به هیچ راه رشد و کمالی، راهنمایی نمیکند، چون حیوان و بلکه پستتر، زندگی می کنند و چون حیوان میمیرند! چرا که به قول آیت الله شهید مطهری رحمة الله علیه: از نظر علم طبیعی و تجربی با جهان بینی مادی، جهان کهنه کتابی است که اول و آخر آن افتاده است، نه اولش معلوم است نه آخرش.(جهانبینی توحیدی، ج1، ص 10)
ایشان میافزایند: جهان بینی علمی یک جهان بینی متزلزل و بیثبات است چرا که در عالم طبیعت، همه چیز متغیر است؛ و متذکر میگردند که چنین علمی، از پاسخ گویی به ضروریاتی که برای یک جهان شناسی و ایدئولوژی لازم است، قاصر می باشد؛ میافزایند: جهان از کجا آمده است؟ به کجا میرود؟ ما در چه نقطه و موضع از مجموع هستی هستیم آیا جهان از نظر زمانی، اول و آخر دارد یا ندارد؟ از نظر مکانی چطور؟ آیا هستی در مجموع خود صحیح است یا غلط؟ حق است یا پوچ؟ زشت است یا زیبا؟ آیا بر جهان سنتهای ضروری و لایتغیر حاکم است یا هیچ سنت غیر قابل تغییری وجود ندارد؟آیا هستی در مجموع خود یک واحد زنده و با شعور است یا مرده و بیشعور، و وجود انسان یک استثناء و تصادف است؟ آیا جهان در برابر نیکی و بدی انسان عکس العملی نیک و بد دارد؟آیا پس از این حیات فانی، یک حیات باقی وجود دارد؟ و امثال این پرسشها.
علم در پاسخ همه این پرسشها به نمیدانم می رسد، زیرا نمیتوان اینها را آزمود. علم به مسائل محدود و جزئی پاسخ می دهد، اما از تصویر کلی جهان ناتوان است(جهان بینی توحیدی، ج1، ص 10)
مطالعۀ هدفدار : بنابراین، مطالعۀ هدفدار هستی، با هر چه که به لحاظ مادی یا غیر مادی در آن وجود دارد، به مطالعهای گفته میشود که هم ابتدا را نشان دهد و هم مقصد و انتها را بشناساند، هم نقشۀ راه بدهد، هم راه رسیدن را روشن کند و هم هدایتگر به سوی رشد و کمال باشد؛ چنان که در آیات قرآن مجید، هر کجا از طبیعت سخن گفته نیز به خالقش،حکمتش و معادش، تصریح نموده و متذکر شده است؛ مانند: (ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
نشانههائی است از وجود خالق، مالک و ربّ برای مردمی كه عقل دارند و می انديشند.(سوره بقره آیه 164)
هستی شناسی، در جهانبینی مادی : کفار نیز بخشی از کتاب خلقت را مطالعه میکنند، چنان که طبیعت را مطالعه می کنند، در زمینشناسی، جوّشناسی، انسان شناسی بدن، جانورشناسی، گیاه شناسی، فیزیک، شیمی و علوم گوناگون، مطالعات فراوانی نموده و بر اساس آن، کشفیات و اختراعات بسیاری داشته و دارند.
اما، این مطالعات گسترده، هیچ هدف والایی را برای آنها نشان نمیدهد و به هیچ راه رشد و کمالی، راهنمایی نمیکند، چون حیوان و بلکه پستتر، زندگی می کنند و چون حیوان میمیرند! چرا که به قول آیت الله شهید مطهری رحمة الله علیه: از نظر علم طبیعی و تجربی با جهان بینی مادی، جهان کهنه کتابی است که اول و آخر آن افتاده است، نه اولش معلوم است نه آخرش.(جهانبینی توحیدی، ج1، ص 10)
ایشان میافزایند: جهان بینی علمی یک جهان بینی متزلزل و بیثبات است چرا که در عالم طبیعت، همه چیز متغیر است؛ و متذکر میگردند که چنین علمی، از پاسخ گویی به ضروریاتی که برای یک جهان شناسی و ایدئولوژی لازم است، قاصر می باشد؛ میافزایند: جهان از کجا آمده است؟ به کجا میرود؟ ما در چه نقطه و موضع از مجموع هستی هستیم آیا جهان از نظر زمانی، اول و آخر دارد یا ندارد؟ از نظر مکانی چطور؟ آیا هستی در مجموع خود صحیح است یا غلط؟ حق است یا پوچ؟ زشت است یا زیبا؟ آیا بر جهان سنتهای ضروری و لایتغیر حاکم است یا هیچ سنت غیر قابل تغییری وجود ندارد؟آیا هستی در مجموع خود یک واحد زنده و با شعور است یا مرده و بیشعور، و وجود انسان یک استثناء و تصادف است؟ آیا جهان در برابر نیکی و بدی انسان عکس العملی نیک و بد دارد؟آیا پس از این حیات فانی، یک حیات باقی وجود دارد؟ و امثال این پرسشها.
علم در پاسخ همه این پرسشها به نمیدانم می رسد، زیرا نمیتوان اینها را آزمود. علم به مسائل محدود و جزئی پاسخ می دهد، اما از تصویر کلی جهان ناتوان است(جهان بینی توحیدی، ج1، ص 10)
مطالعۀ هدفدار : بنابراین، مطالعۀ هدفدار هستی، با هر چه که به لحاظ مادی یا غیر مادی در آن وجود دارد، به مطالعهای گفته میشود که هم ابتدا را نشان دهد و هم مقصد و انتها را بشناساند، هم نقشۀ راه بدهد، هم راه رسیدن را روشن کند و هم هدایتگر به سوی رشد و کمال باشد؛ چنان که در آیات قرآن مجید، هر کجا از طبیعت سخن گفته نیز به خالقش،حکمتش و معادش، تصریح نموده و متذکر شده است؛ مانند: (ادامه دارد...)
- ۵۱۸
- ۳۰ اسفند ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط