مژدگانی بده عباس که خواهر آمد

مژدگانی بده عباس که خواهـر آمد
خاطر آسوده که با چادر و معجر آمد

قافله همره خود مشکــِ پرآب آورده
جرعه جرعه غم و اندوه ربابــ آورده

بسپارید که در علقمه هرگـــز نرود
وای اگر شکوه او پیش ابالفضل رود

آه بانو ... ز چه رو قافله‌ات کم دارد
بعد از آن شام سیه اشک دمادم دارد

نکند دختری که بود شبیه زهــــرا
جای مانده است در آن شام بــــلا