چو دیدم یک نظر گلزار رویت

چو  دیدم  یک  نظر گلزار رویت
پرید  مرغ  دلم با عشق  سویت

چنان دلبند عشقت گشته ام من
به دام انداخت‌ دل آن تار مویت

صبا آورد نسیم خوش سحرگاه
دلم خرم شد از جانبخش بویت

روم  پرسه زنان، سویِ خرابات
امیدم ساقی و جام و سبویت

شده  آمال بر من  لعلِ  میگون
خوشم برجرعه ی صهبای جویت

برای  دیدنت دل در تب و تاب
نشینم  منتظر  ‌هر  شام‌  کویت

ز راهِ  کهکشان ، جویم  رخت را
درخشد  چون قمر ، رویِ نکویت

بگو با معنوی خوش صحبتِ مهر
کلامِ  عاشقی ست، آن گفتگویت