آن ادمها ه نماندند و انها ه حمات نردند بزرگترن

آن ادمهايي كه نماندند و انهايي كه حمايت نكردند بزرگترين "استادان" ما هستند.
همان هايي كه ما را نديدند و "اندوه" را در قلب ما به جاي عشق و توجه كاشتند.
همان هايي كه فكر ميكرديم اشناترينِ دنيايمان هستند اما از غريبه ها هم سردتر برخورد كردند و كمتر توجه كردند.
همان ها، "استادان" ما هستند.

ادمهايي كه تلاش ما را براي كم كردنِ فاصله ها اشتباه برداشت كردند و دوست داشتنِ ما را نقطه ضعفمان تلقي كردند.

انهايي كه هر چه بيشتر عشق ورزيديم، سخت تر و سردتر شدند.
انهايي كه اشتياقمان را به سخره گرفتند و مهرِ ما را كم اهميت جلوه دادند.
همان ادمها، "استادان" ما هستند.

ما بزرگترين درسهاي زندگي مان را از سخت ترين رابطه هايمان خواهيم گرفت.
درسهايي براي هر چه نزديك تر شدن به خودمان.
ادمهايي كه ما را تنها تر كردند ما را به درونمان نزديك تر ميكنند.
كمي كه صبور باشيم و ايمان داشته باشيم به دنيايي كه كارش را بلد است، متوجه ميشويم اين ادمها بزرگترين تكان دهنده ها هستند.
ما را و برداشت ذهني مان را تغيير ميدهند.
ما را و نوع رابطه مان با خودمان را تغيير ميدهند.
انگار كه اين ادمها بايد بيايند تا چيزي تغيير كند. چيزي در درونمان، در نگاهمان به ادمها و ديدمان به زندگي.
خودتان را سرزنش نكنيد براي رابطه هايتان و ادمهايي كه تجربه كرده ايد.
همه ي ما به "استاداني" احتياج داريم تا "تغيير" را تجربه كنيم.
پايدارترين "تغييراتِ دروني" از دلِ سخت ترين تجربه ها شروع ميشود.
به جريان دنيا اعتماد كنيد و از ادمهايي كه تجربه كرده ايد گلايه نكنيد.
گاهي ادمها بزرگترين "استادانِ" ما ميشوند.
استاداني كه به ما مي اموزند، چطور مهر بورزيم و از عشق مايوس نشويم و چطور هر انچه كه انها از ما دريغ كردند را، ما از خودمان دريغ نكنيم؛ و درست انطور كه انها با ما برخورد كردند ما با خودمان و ديگران برخورد نكنيم.
به جريان زندگي اعتماد كنيد و اجازه دهيد تجربه هايتان همچون استاداني گرانبها به شما درسهايي تكرار نشدني را بياموزند.