وقتی که عمر

وقتی که عُمر
پیچک وار
از دیوارِ زندگی ات بالا می رفت،
دستِ من کوتاه بود و
بختِ آسمان در گرفتنت ، بلند...!

حالا هر #پنجشنبه که می شود
من و گریه و
خاطره ها
جمع می شویم دورِ نبودنت!
وَ نفَسْ پشتِ نفَسْ
تلف می کنیم مفهومِ بودن را

کاش می شد که بفهمی
بدونِ تو چقدر
پیراهنِ این زندگی برایم
گشاد است و
بر تنِ روحِ مُرده ام زار می زند...