jajim_sogahat_golgaz8

نسخهٔ اول:
گلگز، عاشقی که در اشعار مثنوی‌وار خود، باران واژه‌ها را بر دل‌ها می‌باراند. هر جمله‌اش با بازیِ رنگارنگِ کلمات، نقشی از احساسات ژرفش را بر بومِ دل می‌کشد. روح او در میانه‌ی مصراع‌ها می‌رقصد و هر مصرعش آوای نجواهای درونی‌اش را زمزمه می‌کند. در هر بیتِ او، حکایتی از دنیای درون است که با نسی