وقتی به دوش خاطره ها می نشانی ام ،تا انزوای تلخِ غزل می کشان...

برای خلق چنین نقش های دل چسبیچقدر حوصلہ ڪرده خدایِ چشمانت#نا...

این غزل کاش قسمت من بود : (( آمدی جان من به قربانت...))شک ند...