ایران من

که جان من فدای ایران

داغ ماتم هاست بر جانم بسی

موهایت

تا آب شدم سراب دیدم خود را

بی نوا سرزمین من

ستم را واگوینده تر از شب آیتی نیست

دوستت دارم

رنج زندگی

انگار که نیستی چوهستی خوش باش

آنچه که انکار می کنی

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

بوی تو...

باده عشق

ایران فدای اشک وخنده ی تو

من بی تو سرگردان

عشق را زیر باران باید جست

من با نخستین نگاه تو آغاز شدم #احمدشاملو

عاشق، همیشه تنهاست

هرکجا بروی مرا خواهی دید

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط